ang talambuhay ni shairalyn manalo

ANG TALAMBUHAY NI SHAIRALYN MANALO

 

Ako si Shairalyn Torres Manalo naninirahan sa Cornista Street City Subdivision San Pablo City, ang aking kaarawan ay may 23 1996, sa ngayon ako ay labing limang taong gulang na ako’y isang Iglesia ni Cristo.Ang pangalan ng aking ama ay si Julian manalo apat na pu’t siyam na taong gulang.Siya ay nagtatrabaho bilang isang drayber ng pamilya sa Tanauan City Batangas .Mabait siyang ama sa amin, matiyaga,at masipag.Wala na kong hahanapin pang iba sa pagiging ama niya sa amin,yan ang tatay ko.Ang pangalan naman ng aking ina ay si Erma Manalo apat na pu’t pitong taong gulang.siya naman ay isang self employed, nag-aalaga siya ng apo sa ngayon. Siya ang inang aking maipagmamalaki dahil sa sipag niya at taos pusong pag-aalaga sa aming magkakapatid at walang sawang pag-gabay niya sa amin.Apat kaming mag kakapatid.Ang panganay naming ay si Ryan,dalawampu’t anim na taong gulang,nag tatrabaho sa Taiwan bilang tagapag gawa ng tela at may dalawang anak.sumunod naman si Ehjay,dalawampung taong gulang,sumunod ay si Erwin, labing siyam na taong gulang, isang estudyante na LSPU bilang information technology.At ako ang bunso at nag-iisang babae saming magkakapatid.Masayang namumuhay ang aming pamilya,ayun nga lang kung minsan ay nakakaranas ng mga suliranin ngunit agad naman namin itong nalalampasan at tinuturing nalang naming itong isang malaking hamon sa aming buhay.

Dumako naman tayo sa aking mga paborito.Sa pagakin ang paborito kong kaiinin ay spaghetti sa Jollibee,sa prutas ay mansanas, sa inumin ay tubig, sa mga hayop ay pusa at aso, sa lugar ay mall, sa kulay ay pula,itim at violet,sa larangan naman ng showbiz, ang paborito kong singer ay si Taylor Swift ,simula pa nang ako ay labing tatlong taong gulang pa lamang ay hilig ko na talagang pakinggan ang kanyang mga kanta,maging mga picture niya ay aming pina-dedevelope ng aking mga kaibigan.Sa artista naman, ang paborito kong actress ay si Kristen Stewart at si Elisha Cuthbert , sa actor naman ay si Robert Pattinson . Taylor Lautner.ang paborito kong pelikula ay house of wax, Titanic, mga horror movies at comedy movies, paborito kong kanta ay thinking of you ni Katty Perry at mga love songs. ayoko sa mga taong flirt, bitter, weird, plastic, magaling lang pag may kailangan, non sense, traidor, walang paki-alam, laging nag mumura, at higit sa lahat walang kinabukasan. gusto ko naman yung mga taong mapagkakatiwalaan, totoo, laging nandyan pag kailangan, hindi nang iiwan, at higit sa lahat totoong kaibigan.Ako yung tipo nang tao na kahit sobra sobra na ang effort ng isang kaibigan ay para paring may kulang at ako din yung taong mabilis mag sawa.

Lumaki ako sa isang simpleng pamiya,pamilyang may simpleng pangangailangan at namuhay sa simpleng pangarap. kinukwento nga ng nanay ko sakin na noong nalaman daw nilang babae ang magiging anak nila ay lubos na nagalak ang aking mga magulang dahil gusto ng tatay ko na mag karoon ng anak na babae dahil tatlo na daw ang lalaki. Natatandaan ko pa noong ako’y musmos pa lamang lagi akong hinihiram ng kapit bahay naming dahil natutuwa sila sakin. Isang taon palamang ako ay lagi akong pinapasyal ng aking nanay at tatay. Lagi kaming napunta sa Jollibee.Sobrang saya ko pag ako ay nakakapunta doon.Kinder palamang ako noon ay nag karoon na ko ng medalya bilang second honor sa klase. Hatid sundo ako ng nanay ko buhat eskwelahan at bahay.Kunsabagay malapit lamang naman ang aking paaralan sa aming tahanan. Jaojoco Daycare center ako nag kinder at San Roque elementary school naman ako nag elementary. Unang baiting ako noon ay nag karoon din ako sa parangal bilang second honor ulit. Napaka mahiyain ko noon, may sarili akong paraan ng pagbabasa,binibilang ko ang bawat abakada na aking nababasa. Pag tuntong ko naman ang ikalawa hanngang ika-apat na baiting ay nawalan ako ng parangal, ngunit ng ika-apat na baytang ay nagkaroon ako ng award dahil nag champion kami sa declamation. Ika-limang baitang ang masasabi kong pinakamasayang parte ng aking elementary dahil pinapayagan kami ng guro naming na mag laro ng maglaro.tuwing hapon umuuwi ako samin ng naka short nalang at naka paa dahil lagging ang dumi na ng palda ko pag uuwi ng hapon kaya naman napapagalitan ako ng nanay ko. Nag lalaro kami ng sipa bola, Chinese garter at kung ano ano pang larong pinoy. Pag tuntong ko ng ika-anim na baytang, ang pinaka nakakalungkot na parte noon ay nagkaroon ako ng 72 sa card sa larangan ng English. Naghahanda na ako noon para sa akin pagtatapos. Habang nag aayos ang guro naming ng mga medealya at ilang tropeyo para sa mga honor student ay tinulungan ko siya at habang nag aayos ako ng mga iyon ay nasabi ko sa aking sarili na sana ay mag karoon ako ng ganun baling araw. Isang araw bago ang aking pagtatapos ay nag sagawa an gaming paaralan ng misa para sa mga magtatapos. Bagama’t iba ang aking relihiyon ay nakiisa parin ako bilang pasasalamat na rin sa panginoon. Kinabukasan ay araw na ng aking pagtatapos magkahalong emosyon ang aking dala. Masaya dahil natapos ko ang isang bahagi ng aking pag-aaral.malungkot dahil mag kakahiwalay kami ng aking mga kaibigan. Dumalo pareho ang aking ama at ina na kasama ko sa aking pag lakad papunta sa aking upuan. Ako nga lang ang bukod tangi na kasama ang ama at ina. Pagatapos ng graduation ay medyo napaluha ang aking mga mata dahil sa nakikita ko ang katabi ko na nag iiyak kaya napaiyak na din ako. Nag paalam ako sa aking bestfriend hanggang ngayon na si Melody at nag paalam din siya sa akin. Inenrol ako ng kapatid ko sa Dizon High. Kasama ko din siya noong unang pasukan. Medyo nakakapanibago nga noong una dahil iba’t-iba ang aking mga kaklase. Napapunta ako sa section J .kung saan pang apat sa pinaka mababa.naging muse nila ako ngunit dahil nga sa mahiyain ako ay hindi ako pumayag na lumaban bilang representative ng aming seksyon. Sa kabila noon lagi din akong napapa assign na maging lider ng grupo sa loob ng paaralan. Naging maganda naman ang aking grades noon kaya pag dating ko ng second teay ay medyo tumaas ang aking seksyon ,naging I naman ako.doon ko nakilala ang panibagong kaibigan at totoo na si May Ann Dalisay. Siya ang lagi kong kasama.pinakilala lang siya ni Kathleen sa akin,at simula noon ay naging mag kaibigan kami. Siya lang ang kaibigan kong lagi akong naiintindihan, sinusuportahan niya ako sa ano mang bagay na gusto ko.marami din kaming aktibidad na ginawa noong second year pa ako. Tulad ng nag play kami ng Florante at Laura.gumanap ako doon bilang si Flerida, Ngunit sa kasawiang palad,natalo kami. Nag drama din kami. Ang istorya Ng aming kwento ay ang masamang epekto ng droga. Gumanap ako doon bilang babaeng nagdodroga.naranasan ko din ang unang pagkakataon na may mamatayan sa amin at iyon ay ang tiyuhin ko.habang gumaganap ako sa pagiging Flerida ay naiisip ko ang Tiyo ko.second year din ako unang umibig, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya malimutan.3^rd year…muling tumaas ang seksyon ko, naging G naman ako at iyon ang unang pagkakataon na naging president ako ng klase.doon ko naramdaman na ang hirap palang maging president lalo na kung ang mga kaklase mo ay matitigas ang ulo tulad ng mga kaklase ko. Aksidente lang naman ang pagkakahalal ko bilang president. Tagasulat ako noon ni mam at no choice na kaya ako ang nakita ng aking mga kaklase kaya ako ang binoto nila.nahirapan ako sa mga Gawain bilang isang president. Dumating panga ako sa puntong ako ang nag linis mag isa ng class room. Pag dating ko ng fourth year ay madaming nabago sakin. Isa na jan ang akin seksyon, mula sa I naging Blake, ang laki ng itinaas.masaya ako at tumaas ang seksyon ko, lima kaming mag kaklase na naging section Blake.yun nga lang hindi na pumasok ang isa dahil nabalian daw.ngunit ang karanasan ko noon ay kabaligtaran ng karanasan ko noon.dati pasukan palang ay marami na akong kakilala at nagiging kaibigan ngunit ngayong pasukan ay parang dayuhan kami at nag sisimula ulit sa simula. Doon ko naisip na parang masyado silang mataas na mahirap maabot naming mga mabababa. Matagal ding panahon bago kami nakatagpo ng mga kaibigan at kakilala.totoo nga yung kasabihan na yung mga nakilala mong una ay hindi mo magiging kaibigan sa bandang huli. Doon ko nakilala si bea, sa tingin ko siya yung pinaka naging kaibigan ko sa Blake. Pero hindi din nagtagal ay naging ka close ko din ang iba sa kanila.medyo nag enjoy din naman ako sa pagiging Blake.pero mas Masaya ang mga nakaraang taon.siguro dahil kailangan ko nang maging matured at maging handa sa kolehiyo o dahil na rin sa pag babago ng principal. Madami dami din naming aktibidad ang aking na experience.malapit na naman ang araw ng aking pag tatapos. Isang karanasan ang hindi ko malilimutan sa buong buhay ko ang karanasan ko ngayong high school. Maaari kong maibahagi ang aking mga karanasan sa mga susunod pang henerasyon. Isang karanasang nagmulat sa akin sa realidad ng buhay. Ang paaralang Col. Lauro D. Dizon ang eskwelahan na naging saksi sa aking kamusmusan, sa mga panahon ng aking kaligayahan, sa panahon na nakakilala ako ng mga kaibigan, at sa panahong nakadanas ako ng maraming pagbabago sa aking buhay. Eswelahan kung saan nabuo ang aking mga pangarap, paaralang nagmulat sa akin sa katotohanan at nagbukas sa musmos kong isipan. Sabi nga nila ang pagtatapos ay simula pa lamang ng pakikipagsapalaran sa buhay. Nagpapasalamat din ako sa Diyos dahil kung hindi dahil sa tulong niya ay hindi ko mararating kung nasaan ako ngayon, at kung hindi din dahil sa kanya ay hindi ako makakatagpo ng mga kaibigang mapagkakatiwalaan at totoo. Nawa sa susunod na yugto ng aking buhay ay mas lalo pa akong maging masipag at higit sa lahat may malakas na pananampalataya sa poong may kapal. Paalam at salamat sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National Highschool.