Sabado, Marso 10, 2012

Talambuhay ni Maria Krizza Lyn D. Cavitana












  Ang Talambuhay ni
Maria Krizza Lyn D. Cavitana.

Ako kasama ang aking pamilya
Ako at ang aking pamilya
               Sinunod   ang   pangalan  ko  sa  aking  dalawang  nakakatandang  kapatid.  Sila   ay   sina   Maria   Kristine   May   at   Maria   Kathrine. Marami   silang   pag   kakapareho.  Ngayon  pareho  na  silang  naka  tapos  na   sa  pag-aaral .Pareho  narin  silang  nag  tatrabaho  at  ngayon  pareho  na  din  sila  ng  trabaho!!! . Ngayon  sila  narin  ang  nag  papaaral  sakin  kaya  malaki  ang  pasasalamat  ko  dahil  sila  ang  naging  kapatid  ko. At    syempre  ang  nag  pangalan  sa  amaing  magkakapatid  ay  ang  aming  mga  magulang . Sila   ay   sina   Francisco  Cavitana  at  Carmen  Cavitana. Ang  aming  pamilya  ay  nakatira  sa  #653  Bagong  Silang  San  Nicolas  San Pablo  City.  Sila  ang  nag  pakahirap   para  mapag  aral  nila  kami  at  mapag  tapos  ang  aking  dalawang  kapatid  . Dati  ay  nag  mamaneho  ng  tricycle ang  aking  ama ,  nag aalaga  rin sila  ng  aking  ina  ng  baboy  para  maka  tulong  sa  pag aaral  naming  mag  kakapatid. Napatigil  lang    sa  pag  tatrabaho  ang  aking  ama  noong  maka  tapos  ang  aking  mga  kapatid  at  dahil  siya  ay  nagging  masakitin.  Sa  ngayon  naman  ay  maayos  na  kami  at  ngayon  ay  mas  nakaka luwag  na  kami  kaysa  sa  dati. 
Ako noong natututo palang
akong tumayo
Litrato naming pamilya
                 
           Noong  desyembre  24,  1995  kung  kailan  abala  ang  lahat  ng  miyembro  ng  aking  pamilya  at  maging  lahat  ng  aming   mga  kapit- bahay  para  sa  pag hahanda  sa   darating  na  pasko  ay  siyang   araw  ding   ako  ay  ipanganak.  Mga  ika-8  ng  umaga  ng  araw  na  iyon  ay  naramdaman  na  ng  aking   ina  na  parang  sya  ay  mananganak  na.  dinala  na sya  sa  San  Pablo  District  Hospital  para  doon  manganak.  Noong  ganap  na   ika-  11  ng   tanghali  ako  ipanganak   at  sa  sandali  ding  iyon  ibinigay  sa  akin  ang  aking  pangalan  na  meron  ding  kahabaan. 
Dumaan  ang  mga  buwan  at  unti-unti  ng nag  kamalay  ang  aking  isipan . Sa  pang   8    buwan  ay  natuto  na akong  bumigkas  ng  salita  na  lahat  ng  bata  ay  ito  ang  unang  natutunan,  tulad  ng  ‘mama’  at  ‘papa’.  At  sa  pang  9  kung  buwan  ay  natutu  naman  akong mag  lakad  ng paunti- unti. 
Ito ay ang aking unang kaarawan. 


Ako kasama ang aking
dalawang kapatid
        Desyembre 24, 1996   ang  araw  kung  saan  ako  ay  nag  1  taong  gulang  na . Simple   ang  naging  pag  diriwang  sa  aking  unang  kaarawan  pero  marami  sa  aming   mga  kakilala  ang  dumalo. Gaya  ng  karamihan  nagkaroon  ng  palaro  sa  mga  bata,  tulad  ng  patukluhan. Naging  masaya  naman  siguro  ang  aking  kaarawan.
At   noong  ako’y  naging  4 at  kalahati  taon g  gulang  ay nagaral ako  ng  kindergarten  sa  isang  pampublikong  day  care  center  sa  aming  barangay.   Mga  10  lang  kaming  mag  kakaklase  noon  at  lahat  naman  sila  ay  naging   kaibigan  ko.  Marso  22, 2001  ng   ako   ay nagtapos  .  At   ng  ako  ay  5 at  kalahating   taong  gulang  na  pumasok  naman  ako  ng  nursery  kung  saan  ako  pumasok  nung  ako  ay  nasa  kindergarten.  Sila  parin  ang  naging  kaklase  ko  pero  may  mga   ilan  namang  nadagdag . At  Abril  1, 2002  naman  ako  nagtapos  sa  nursery.

               6  na  taon  at  kalahati  naman  ako pumasok  ng   unang  baitang   sa  elementarya .Sa   San  Nicolas Elementary  School   ako  pumasok  dahil  malapit  lang  ito  sa  amin   na  sa  ngayon  ang  pangalan  na  nito  ay  Prudencia  D.  Fule  Memorial  Elementary  School.  Sa  unang  pangkat  ako  napapunta . Ang  naging  Guro  ko  noon  ay  si  Gng.  Anonuevo .  Siya  ang  isa  sa  mga  guro  ang  kinatakutan  ko  dati  dahil  napaka  istrikto  niya .  Kapag  nakita  niyang  mahaba  ang  kuko  mo  sa  kamay  pipitpitin  niya  ito  ng  patpat , Pero  di  ko  naman  ito  naranasan  dahil  nag  kukusa  na  akong  mag pagupit  ng  kuko  sa  nanay  ko  kaysa  mapitpit  ang  daliri  ko.  Pero  ngayon  naisip  ko  naman  na  para  samin  din  ang  pag  tataray  niya,  para  kami  ay  matutong  maging  malinis  sa  katawan.  At  sa  ngayon  ay  nag  retiro  na  siya  sa  pag tuturo.

                     Pumasok  na ako   sa  ikalawang  baitang .  Ang  naging  guro  ko  naman  noon  ay  si   Gng.  Villanueva.  Siya  naman  ay  isang  mabait  na  guro.  Ayaw  niya  ring  may  mga  kaklase  akong  mahaba  ang  kuko  sa  kamay  kaya  may  dala  siyang  
tatlong  “nail  cutter” pero  kami  na  ang  mag  gugupit  ng  aming  mga  kuko.  Noong  taon  ding  yon  ako  nag  kasakit  ng  “typhoid fever”.  Hindi  naman  ito  naging  malala  dahil  sabi  naman  ng  doktor  na  pwedeng  sa  bahay  na  lang  ako  mag  pagaling. Mga  dalawang  linggo  rin  akong  lumiban  sa  paaralan  para  mag  pagaling. 
Ako noong nag tapos ako ng
nursery, at elementarya.
 At  pagkalipas  naman  ng ilang  buwan  natapos  ko  na  ang  angang  aking  pangngalawang  taon  ng  elementarya.  

         Ako  ay  tumungtong  na  sa  pang  3  baitang  ko  sa  elementarya.  Ang  naging  guro  ko  naman noon  ay  si  Gng.  Jalbuena.  Siya  ay  napaka  bait  na  guro .  Ang  hindi  ko  lang  malilimutang  ugali  ni  Ma’am  ay  nakakatulog  siya  habang  nag  checheck  ng  aming  notebook ,  Kaya  kahit  kulang  ang  mga  aralin  na  nasulat  mo  hindi  niya  ito  mapapansin . Noon  ding  ako  ay nasa  ika-3 baitang  ako  ay nakasali sa mga “achievers”.
  
          Ngayon  naman  ay  pumasok  na  bilang  isang  ika-4  na  baitang  na  estudyante.  Ang  nagging  guro  ko  noon  ay  si  Gng.  Sael . Siya  ay  isang  mataray  na  guro  kung  wala  kang  nagawang  takdang  aralin .  Naranasan  kong  maparusahan  dahil di  ako  nakagawa  ng  takdang  aralin .Kami  ay  pinahilera  sa  unahan  ng  silid  aralan ,at  dapat  hawakan  namin  ang  tenga  ng  aming  katabi  na  ang  kamay  namin  ay  naka  kros.  Nakakahiya  ang  naranasan  kong  iyon  kaya  palagi  na  akong  nagawa  ng  aking  mga  takdang  aralin.  
  
           Nasa   ika-5  baitang  na ako.  Ang  naging  guro  ko  naman  noon  ay  si  Gng.  Atienza .  Kahit  siya  ay  medyo  matanda  na  maganda  parin  siya . Medyo  mataray  din  siya   lalo  na  kung  ikaw  ay  maingay.  Noong  taong  iyon  ay  nagkaroon  ng  paligsahan  sa  pag  luluto.  Nag  laban  ang  baitang  4  hanggang  6 .  Kahit  hindi  ako  noon  marunong  mag  luto  nakisali  parin  ako  dahil  pag  hindi  ka  katulong  sa  pagluluto  ikaw  ay  magsusulat  ng  pagkahabahabang  aralin .  Masaya  kami  dahil  ang  niluto   naming  “Ginataang  kalabasa  na  may  pako”  ang  siyang  nanalo.  At  noong  taon  ding  iyon  ay  naparangalan  ulit  ako  bilang  isang   “achiever”.

           At  dumating  na  nga  taon  kung  saan  huling  taon  na  namin  sa  elementarya.  .  Si  Gng.  Banzuela  ang  naging  guro  ko  noon. Siya  ay  napaka  buti  sa  aming  mag  kakaklase.  Ang  hindi  ko  naman  makakalimutan  kay  Ma’am  ay  minsan  kahit  anong  tawag  mo  sa  kanya  o  kahit  medyo  pasigaw  ka  na  pag kausap  siya  ay  hindi  kaparin  nya  masayadong  maintandihan  dahil  mahina  na  kanyang  pandinig.  Siya  ay  nagiisa  lang  sa  buhay ,  at  ang  mga  kasama  lang  niya  sa  bahay  ay  ang  kanyang  mga  aso.  Kaya  kahit  kailan  mo gustong  matulog  sa  kanyang  bahay  ay  papayagan  ka  niya . At  pagkalipas  ng  ilang  buwan  ay  dumating  na  nga  ang  araw  kung  saan  ako  ay  mag  tatapos  na  ng  elementarya. 

              Ako  ay  11  na  taon  at  kalahati  ng  ako  ay  pumasok  na  ng  haiskul.  Pumasok  ako  sa  paaralan  kung  saan  din  nagtapos  ang  dalawa  kong  nakatatanda  kong  kapatid  sa   COL.  LAURO  D.  DIZON  MEMORIAL  NATIONAL  HIGH  SCHOOL .Ako  noon  ay  nasa  pangkat  B  .Nung  unang  pasukan  kung  saan  sinabi  sa  amin  ang    iskedyul  ng  aming  naging  guro na  si  Gng. Baylon.  Kalahating  araw  lang  ang  pasok kaya  pag  kasabi  sa  amin  ng  aming  iskedyul  ay  kami  ng  aking  ina  ay  nag  pasya  na  puntahan  namin  ang  magiging  silid  paaralan  ko  sa  m.a.p.e.h  dahil  noon  ang  mga  istudyante  ay  nag lilipatan  pa  ng  silid  aralan.  Nang  kami  ay  papunta  na sa  m.a.p.e.h  building  ay  nakilala  ko  sina  Grace  at  Krishia.  Sila  ang  naging  una  kong  kakilala  noong  ako  ay  nasa  1st  year   pa  lamang.  Kinabukasan  naman  kinakabahan  ako  dahil  ako  lang  mag  isa  ang  pumunta  sa  eskwelahan  dahil  nung  ako  ay  nasa  elementarya  ay  hinahatid  ako  ng  aking  ama  bago  siya  mamasada  ng  tricycle.  Pero  nasabi  ko  sa  sarili  ko  na  dapat  ay  matuto  na  akong  mag  isa.  Marami  akong  naging  masasayang  karanasan  noong  ako  ay  nasa  1st year .tulad  nalang  noong  kami  ay  sumali  sa  pagalingan  ng  pag  arte  sa  kwentong  Ang  Ibong  adarna . Kami  ay  nanalo  noon .  Kami  ay  nasa  pangalawang  pwesto.  Pero  kahit  ganun  masayang-masaya  kami  sa  nang  yari .  at  natapos  ko  na  nga  ang  unang  taon  ko  sa  haiskul . 

            Nang  ako  naman  ay  nasa  2nd  year  na  ay  ang  naging  guro   naman  naming  tagapayo  ay  si  Gng.  Sotalbo.  May  mga  kaklase  akong  bumaba  ang  pangkat  ang  iba  naman  ay  tumaas   at  ang  karamihan  naman  ay  nanatiling  nasa  pangkat  B.noon  ang  gusto  ko  lamang  ay  manatili  sa  pangkat  B , dahil  marami  na  akong  naging  kaibigan  sa  pangkat  na  ito  .Sumali  ulit  ang  aming  pangkat  para  sa  pagalingan  sa  pag arte  sa  kwento  naming  Florante  at  Laura  na  isinulat  ng  ating  pambansang  bayaning  si  Dr.  Jose  P.  Rizal.  Pero  malunkot  mang  isipin  ay  natalo  kami  noon  per  kahit  ganoon  ang  nangyari  ay  masaya  parin  kami  dahil  sa  mga  masasayang  nangyari  sa  amin  habang  kami  ay  nag  iinsayo   para  dito. At  dahil  dito  mas  naging  malapit  kami  sa  isa’t-isa.  

               Noon  namang  ako  ay  nasa  3rd  year  haiskul   na, nakilala  ko  ng  lubusan  ang  mga  naging  kabarkada  ko. Noon  din  nangyari  ang  ilan  sa  mga  masayang  karanasan  na  nangyari  sa  buhay  ko.  Naranasan  ko  ang  buong  pangkat  naming  ay  hindi  pumasok  sa  isang  subject , alam  naming  mali  iyon  pero  noong  araw  na  iyon  pala  ang  guro  naming  sa  subject  na  iyon  ay  wala  dahil  may  sakit  kaya  tama  lang  pala  ang  naging  desisyon  namin  noon. May  naging  pag  kakataon  ding  kami  ay  medyo  natakot  dahil  halos  araw-araw  kaming  napapansin  ng  ilan  naming  mga  guro  na  ang  pangkat  daw  naming  ang  pinaka  maingay  pero  kahit  ganun  na  ang  nangyari  wala  paring  pagbabago  sa  aming  pangkat . Ang  naging  guro  naman  naming  tagapayo  ya  sina  Gng. Umali  at  Gng.  Lee.  Ang  hindi malilimutang  karanasan  naming  noong  ako  ay  nasa  3rd  year  ay  noong  kami  ang  naggawa  ng  isusuot  ng  mga  mag  mamardigra  sa  aming  paaralan.  Halos  3  linggo  ding  hindi  kami  nag  klase  ng  dahil  doon.  Naging  masaya  naman  kami  noon  dahil  naging  maayos  naman  ang  kinalabasan  ng  aming  mga  ginawa. At  natapos  naman  ang  taon  naming  na  masaya .
  
         At  ito  na  nga  taon  ng  aming  pagtatapos  sa  aming  haiskul  life. Malungkot  kami  noong  unang  pasukan  dahil  marami  sa  aming  mga  kaklase  ang  napalipat  sa  ibang  pangkat  at  medyo  kakaunti  na  ang  mga  natitira . Ang  mga  bagong  
Isang pag tatanghal
para kay Mikee
kaklase  namin  ay  ang  nanggaling  sa  mga  pangkat  A, C, D ,E, J, at  L.  Pero  noong  tumagal  na  ay  nagkasundo-sundo  na  kaming  lahat.  Ang  naging  guro  naman  naming  tagapayo  ay  si  Ginoong. Vasquez.  Siya ay  sobrang  seryoso  pag  nagtuturo  pero  may  pagkakataon  namang  nagbibiro  siya  pagminsan.  Ngayong  4th  year  nabuo  ang  barkada  kong  OMG.  Ang  mga  kabarkada  ko  ay  sina  Marjorie   Beruela ,  Abigail   Bigal,  Annabelle   Bungualan,  Pauline  Shane  Concepcion,  Charlene  Lacap,  Ashley  Leonzon,  at  Princess  Joise  Liu.  Kami  ay  pag  nagsama-sama   ay  hindi  mo  na  mapipigilan  ang  aming  mga  bibig  para  mag-ingay . Sila  ang  tipong  mga  kaibigan  na  hindi  ka  pag  lalakirin  ng  mag isa  kung  wala  kang  kasama. Kaya  siguradong  lahat  kami  ay  iiyak  sa  aming  pag  tatapos  dahil  kami  ay  mag  kakahiwalay  hiwalay  na.Sa  ngayon  naman  pinag  hahandaan  na  namin   ang  kursong  aming  kukuhanin  sa  kolehiyo. At  sigurado  lagi  kong  maaalala  ang  masasayang  nangyari  sa  aming  mag  kakaklase. Maalala  ko  rin  ang  mga  panahon  kung  saan  kaming  lahat  ay  nag kukulitan  at  nag tatawanan  pag  wala  kaming  guro.  At kami  ay  mag  tatapos  sa  30  ng  Marso 2012  sa  ganap  na  ika-1  ng  hapon  sa  Central  Gym.
Ang aking mga kabarkada
OMG.o3 :) 
 Ngayon  ang  napili  kong  kurso  ay  Bachelor  of  Science  in  Industrial  Education  major  in  food  tech. Sana  ay  maging  matagumpay  ako  sa  napili  kong  kurso.  


              
                  Kzee _ 24 ; P

1 komento: